HET LAATSTE
ERRATUM
Niet minder dan negenentwintig
errata
telde
Houtteelt der Gematigde Luchtstreek,
zeventig jaar geleden gepubliceerd,
en geschreven door dr G. Houtzagers.
Heel duur voor ons, studenten, maar wel 'n pil
van vijfhonderd zesenzeventig bladzijden;
dus per twintig nog niet een
erratum.
Onder Fagus, de beuk met elf bladzijden,
moesten we voor
Lipcky "Lipsky" lezen.
Aan zo'n tikfout stoorde zich toen geen beuk.
Dan trof de cricketbat-wilg het slechter.
Cricket was aan het einde
circket geworden.
Die kerels waren zo wel gestopt met tsjirpen,
want welke krekel wil voor 'n kerkel doorgaan!
De Silberpappel kwam er het slechts van af.
Populus alba, de witte populier,
verscheen in het Duits 'n keer als
Siebenpappel,
en —weg Pappel— 'n keer als
Siebenappel.
'n Duitstalige snapte er zo niks meer van,
want
sieben betekent
zeven en
appel niets.
Toch, ondanks die paar fouten en foutjes
was het boek 'n doorwrocht stuk wetenschap
van die hoogleraar aan de Landbouwhogeschool.
Keurig vermeld waren ze, die
errata,
op 'n vastgeplakt gratis inlegblaadje.
Nu, zo'n zesenvijftig jaar later, lees ik
weer wat over Fagus, '
die Mutter des Waldes',
die helpt om de bodem te verbeteren;
en over de 'drama queen' die wat al te graag
reageert op slechte omstandigheden
(maar zich wel altijd weer wist te herstellen).
De beuk gaat het bij ons helemaal niet halen
als de klimaatverandering zo snel doorzet;
iets wat niet vermeld stond in Houtzagers' boek.
Dit feit ontbrak er nog aan, achteraf gezien:
zijn toekomstig lot in het laatste
erratum.
